طراحی حسگر زیستی نوری مبتنی بر پدیده تشدید مد هدایت شده با استفاده از الگوریتم بهینه سازی انبوه ذرات

هدف از این پژوهش معرفی یک روش طراحی کلی با استفاده از الگوریتم بهینه سازی انبوه ذرات برای حسگر زیستی تشدید مد هدایت شده می باشد. در ابتدا با تعاریف اولیه حسگر زیستی و انواع حسگر زیستی نوری آشنا می شویم. پس از آن پارامترهای ساختار و فاکتورهای حساسیت حسگر را بررسی و پژوهش هایی که تاکنون توسط سایر محققان در زمینه حساسیت این حسگر انجام شده است را مرور می کنیم. از آنجا که در زمینه حسگر تشدید مد هدایت شده، یک روش طراحی کلی مبتنی بر الگوریتم های تکاملی در دسترس نیست، در گام نخست با الگوریتم بهینه سازی انبوه ذرات و انواع آن آشنا می شویم و پس از آن با استفاده از الگوریتم بهینه سازی انبوه ذرات استاندارد به طراحی ساختار بهینه می¬پردازیم. روش طراحی پیشنهادی در این گزارش در مقایسه با دیگر مقالات، دارای دو ویژگی متمایز است، اول اینکه یک روش طراحی کلی ارائه می کند و دوم اینکه حسگر پیشنهادی توسط این روش نسبت به طراحی های دستی دارای حساسیت بیشتری است. نسبت حساسیت سطحی به حجمی برای حسگر طراحی شده توسط الگوریتم 8,72 بدست آمد در حالیکه در مقاله¬ای دیگر با طراحی دستی حدود 4,27 است. همچنین ضریب شایستگی حساسیت سطحی برای این طراحی حدود 25 برابر بیشتر از ساختار طراحی شده بدون الگوریتم است. در انتهای گزارش، نتایج حساسیت ساختار ارائه شده توسط این روش با ساختار پیشنهادی در دیگر مقالات را مقایسه و پیشنهادهایی برای کارهای آینده ارائه می کنیم.